Autorem projektu, według którego wybudowano jednonawowy kościół z cegły, z dwiema wieżami w części frontowej, był Julian Polcer. Budowę zakończono 04 grudnia 1877 i odprawiono w nim pierwszą mszę. Był to kościół filialny parafii p.w. Świętej Trójcy w Będzinie.

18 października 1885 roku, konsekrował go biskup kielecki Tomasz Teofil Kuliński oraz wydzielił parafię p.w. Św. Aleksandra z parafii macierzystej. Erygował parafię 5 lutego 1891 r.. Pierwszym proboszczem został ks. Józef Dutkiewicz.

Już po wybudowaniu okazało się, że jest on za ciasny. Ówczesny opiekun świątyni, ksiądz Dutkiewicz, rozpoczął starania o pozwolenie na budowę drugiego kościoła w górnej części Dąbrowy. Władze Carskie złożyły propozycję na zgodę, pod warunkiem zamiany już wybudowanego kościoła na cerkiew prawosławną. Ksiądz Dutkiewicz nie zgodził się na tak postawiony warunek, i w wyniku publicznych krytyk przez niego wygłaszanych, musiał uciekać z Dąbrowy przed władzami carskimi. Dotarł do Ameryki, skąd słał środki na budowę nowego kościoła. Ostatecznie podjęto rozbudowę kościoła Św. Aleksandra, na co zgodziły się władze carskie. Rozebrano dwie wieże w przedniej części kościoła i praktycznie wybudowano nowy kościół, połączony ze starym, zamienionym w obszerną kaplicę. Udział w finansowaniu budowy mieli wszyscy robotnicy dąbrowscy, bowiem zakłady pracy przez kilka lat, potrącały im składkę na budowę kościoła.