ur.
21.11.1873
w Warszawie
zm.
18.08.1953
w Londynie
(Wielka Brytania)
|
Działacz
polityczny, dyplomata, publicysta. Jeden z
pierwszych absolwentów "Sztygarki".
Późniejszy sztygar w kopalni "Flora".
Działała w powstałym w 1895 roku Dąbrowskim
Komitecie Robotniczym. W 1897 roku został
pierwszym redaktorem "Górnika", pisma
socjalistycznego. Latem 1897 roku - razem z Janem
Rutkiewiczem - zorganizował 26 zebrań
popularyzujących idee PPS-u. Aresztowany w 1901
roku, uciekł z dworca w Dąbrowie (Górniczej).
Prowadził niepodległościową propagandę w
Londynie w grupie emigracyjnej
"Przedświt" gdzie ukończył Szkołę
Nauk Politycznych. W ramach Polskiej Partii
Socjalistycznej współpracował blisko z
Józefem Piłsudskim. Razem z Piłsudskim udał
się w 1905 do Japonii, w celu pozyskania
tamtejszych władz dla sprawy polskiej. W latach
1907-1914 był czołowym działaczem PPS Frakcji
Rewolucyjnej. W czasie I wojny światowej był
rzecznikiem polityki Piłsudskiego. W latach
1921-32 poseł RP w: mianowany Przewodniczącym
"Misji specjalnej na Kaukaz
Południowy" w randze Ministra Pełnomocnego
III klasy (funkcji nie objął z uwagi na najazd
Armii Czerwonej na Demokratyczną Republikę
Gruzji w lutym 1921. Podczas rozmów z
przedstawicielami Demokratycznej Republiki
Azerbejdżanu w Baku został aresztowany przez
wkraczające wojska Armii Czerwonej a następnie
przewieziony do Moskwy wraz z innymi członkami
misji), chargé d'affaires w ZSRR (1921), poseł
w Finlandii, poseł w Belgii, ambasador w Stanach
Zjednoczonych (1929-1932). W lutym 1930 roku w
towarzyszy Konsulowi Generalnemu RP w Meksyku
Zygmuntowi Merdingerowi w Pałacu Chapultepec w
dniu złożenia listów uwierzytelniających
Prezydentowi Meksyku Pascualowi Ortiz Rubio. W
latach 1934-1935 wraz Gabrielem Czechowiczem
utworzył Polską Partię Radykalną. W latach
1941-1942 i 1949-1953 był członkiem Rady
Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej . Po II
wojnie światowej pozostał na emigracji w
Wielkiej Brytanii. Pełnił obowiązki
przewodniczącego Polskiego Stronnictwa
Demokratycznego (1945-1947), z którego został
wykluczony w 1947 za poparcie udzielone
prezydentowi Zaleskiemu.
|
|
