Dąbrowa Górnicza - Rekreacja - Ścieżki rowerowe


	OPIS	STOPIEŃ TRUDNOŚCI : ŁATWA DATA PRZEJAZDU : 09.07.2006 r. DŁUGOŚĆ TRASY : 7,98 km. CZAS PRZEJAZDU : 66 minut ZALECENIA : OKULARY OCHRONNE, NAKRYCIE GŁOWY, BUTELKA WODY MINERALNEJ, opcjonalnie STRÓJ DO PLAŻOWANIA

		Pogoria I to najstarsze z czterech sztucznych zbiornikow wodnych, powstałych po zalaniu dawnych wyrobisk kopalni piasku. Początek trasy do zjazd z ulicy Gwardii Ludowej zaraz za przejazdem kolejowym w lewą stronę. Biegnie tędy ulica Żeglarska, prowadząca między innymi do ośrodków wypoczynkowych położonych nad jeziorem Pogoria I. Droga wyłożona jest kostką betonową dużych rozmiarów, co sprawia, że siodełko nieco "trzęsie", ale w granicach możliwości ;-). Jadąc tą drogą mijamy kilka ośrodków wypoczynkowych po prawej stronie (np. Neptun i Laguna). Po lewej mamy nasyp kolejowy, po którym kursują pociągi relacji m.in. Katowice - Zawiercie i dalej. Po przejechaniu 810 metrów dojeżdżamy do zakrętu.Po prawej stronie wjazd do ośrodka wypoczynkowego, a po lewej przystanek kolejowy Dąbrowa Górnicza - Pogoria, na którym zatrzymują się czasem niektóre pociagi, ale tylko w okresie letnim. Zaraz za peronami widzimy stary wiadukt kolejowy, będacy pozostałością po kolei wybudowanej w okresie I wojny światowej przez Austryjaków, a raczej pod ich komendą. Dzisiaj to tylko konstrukcja, na której nawet nie ma szyn. Stanowi jednak ciekawy przykład ówczesnej myśli technicznej. Zakręt drogi kieruje nas w prawo. Przed nami długa i zacieniona droga. Po przejechaniu (Odległość około 1570 m. od początku trasy) zaczyna się odcinek, na którym są liczne ośrodki wypoczynkowe usytuowane nad brzegiem jeziora po prawej stronie drogi, która od omawianego wcześniej zakrętu, ułożona jest z dużych płyt betonowych. Po lewej stronie przez cały odcinek, towarzyszy nam nasyp kolejowy, o którym już była mowa wcześniej. Po przejechaniu (Odległość około 2200 m. od początku trasy) docieramy do miejsca, w którym możemy odbić w lewo, by dojechać do jeziora Pogoria II, III oraz IV (Kuźnica Warężyńska). Nie sposób tego miejsca przegapić, bowiem znajduje się tutaj kolejny element dawnych budowli kolejowych, a mianowicie filary po dawnym wiadukcie kolejowym, oraz stary transformator. Oprócz tego, słychać szum wody, bowiem w tym miejscu rzeka Pogoria kieruje się w stronę jesiora Pogoria II. Po prawej stronie wjazd do jednego z ośrodków. Z terenu tego ośrodka, rozpościera się ładny widok na jezioro Pogoria I, z którym to jeziorem będziemy mieli teraz kontakt wzrokowy. Jedziemy dalej. Kończy się znany już nam odcinek drogi ułoźonej płytami, a zaczyna się drugi, tyle że płyty na nim są już ułożone nieco inaczej. To pozostałość dawnej drogi dojazdowej. Mijamy kolejne ośrodki wypoczynkowe. (Odległość około 2930 m. od początku trasy). Dojeżdżamy do zakrętu w prawo, by po ścieżce wjechać na drogę biegnącą równolegle do linii brzegowej jeziora Pogoria I (Odległość około 3060 m. od początku trasy). Znajdują się tutaj tory kolejowe, za którymi też jest droga (leśna). Można nią szybko i bez obawy, że potrąci się plażowicza, dotrzeć do końca ulicy Gwardii Ludowej w pobliżu zjazdu do Ząbkowic. Jeżeli przejedziemy przez torowisko i skręcimy w leśno-polną drogę prowadzącą w lewo, to dotrzemy do dzielnicy Piekło, w pobliżu przejazdu kolejowego. My jedziemy dalej drogą prowadzącą nad brzegiem. Od tego miejsca zaczyna się wzmożony ruch pieszych (plażowiczów). Należy zwrócić na to szczególną uwagę. Po prawej stronie rozciąga się z za drzew widok na taflę jeziora. Na całym odcinku, już od zakrętu, znajdują się miejsca, w których możemy zrobić sobie przerwę na plażowanie. Co prawda nieco szersze piaskowe połacie znajdują się dopiero po przejechaniu około 3330 metrów od początku trasy, to znaczy tuż przed "Rybaczówką", ale Ci co wolą mieć koło siebie nieco szuwarów... . Jest to jednak cały czas plaża bez nadzoru. Po przejechaniu (Odległość około 3910 m. od początku trasy) docieramy do Rybaczówki. Można z tej drogi dostać się na górny taras, by usiąść przy stoliku popijając np. coś zimnego, podziwiając przy okazji panoramę jeziora widzianą z góry. Nieco dalej znajduje się zjazd na parking samochodowy, po przejechaniu którego mamy przed sobą ścieżkę prowadzącą na plażę Pogorii I (strzeżoną). Jeżeli nas to nie interesuje, a nie skorzystaliśmy z oferty tarasu, możemy wjechać na teren Rybaczówki i posiedzieć pod parasolem tuż nad brzegiem jeziora. Można tutaj również wypożyczyć sprzęt pływający. Nasza dalsza droga prowadzi wyjazdem z parkingu. Należy tutaj znacznie bardziej uważać, bowiem oprócz pieszych, mamy tutaj prawdziwy slalom pomiędzy zaparkowanymi i jadącymi samochodami. Niestety, nie jest to zbyt bezpieczne, bowiem brak oddzielenia drogi rowerowej od drogi dla samochodów. Na szczęście jest oddzielony chodnik, ale czesto zajęty przez parkujące samochody. (Odległość około 5950 m. od początku trasy). Docieramy do miejsca, w którym przy skrzyżowaniu ulicy Gwardii Ludowej z ulicą Pogoria, znajduje się stara kapliczka oraz wjazd do osiedla. To dawny Matheron. Budowa tej koloni została zainicjowana w 1928 roku przez Towarzystwo Francusko-Włoskie Dąbrowskiego Okręgu Górniczego. W efekcie do roku 1932 wybudowano tutaj 17 budynków wielorodzinnych. Zamieszkiwali w niej pracownicy kopalni PARYŻ. Wraz z budową kolonii powstała wspomniana już wcześniej mała kapliczka przydrożna. Jest to metalowy krzyż ogrodzony płotkiem, z rosnącymi wokół czterema brzozami. Na krzyżu w połowie wysokości zawieszona jest kapliczka szafkowa. Warto wjechać w głąb osiedla, by zobaczyć wiele ciekawych elementów tych domów. Charakterystycznym elementem są np. drewniane okiennice zewnętrzne z otworami w kształcie serduszek. Ciekawa jest też konstrukcja dachu. Ze skarpy obok, rozciąga się wspaniały widok na jezioro oraz roślinność porastającą brzegi. Wyjeżdżamy z kolonii Pogoria (dawny Matheron) i kierujemy się w prawo. Należy uważać, bowiem jest to ulica Gwardii Lufowje, po której porusza się duża ilość samochodów. Zaraz po wyjeździe z kolonii znajduje się niepozorny mostek. (Odległość około 7300 m. od początku trasy). Warto się zatrzymać na chwilę i zerknąć w dół, bowiem to właśnie w tym miejscu wpływa do jeziora Pogoria I rzeka, od której pochodzi jego nazwa. To rzeka Pogoria. Jak już powiedziałem wcześniej, możemy jechać asfaltową drogą, ale możemy również skręcić w leśną ścieżkę, by nieco przybliżyć się do linii brzegowej jeziora. Ma to conajmniej trzy plusy. 1. Nie jedziemy ruchliwą drogą (ważne szczególnie gdy są z nami mali rowerzyści), 2. Można podziwiać bardzo ładne widoczki, bowiem jest to piaszczysta skarpa porośnieta sosnami, która opada dość ostro w stronę jeziora, 3. Można napotkać po drodze pozostałości po dawnych umocnieniach typu strzelnica i okopy z okresu II wojny światowej. A my jedziemy dalej, by dojechać do miejsca, z którego wyruszyliśmy, czyli skrzyżowanie ulic Gwardii Ludowej i Żeglarskiej przy przejeździe kolejowym. (Odległość około 7980 m. od początku trasy). Wycieczka tą trasą może wyglądać inaczej, gdy obierzemy jako początek zupełnie inny punkt. Moze też biegnąć w odwrotnym kierunku. Wszystko zależy od naszej inwencji. Nie brakuje miejsc, w których możemy się zatrzymać i odpocząć. Nie mało jest też miejsc, w których w okresie letnim możemy poleniuchować na kocyku wsłuchując się w szum wody. Dość często można zauważyć, szczególnie w rejonie Rybaczówki, to znaczy tam gdzie najłatwiej dotrzeć samochodem, grup uprawiających rodzinne grillowanie, co oznacza, że ludzie Ci przyjeżdżają tutaj nie na chwilę, ale by spędzić w tym miejscu cały dzień. Kilka innych zdjęć Pogorii I.